Michael Frayn, Czego nie widać, Paweł Dangel, Teatr Nowy w Łodzi
Spektakl jest podzielony na trzy części. W pierwszej reżyser próbuje przygotować aktorów do poprawnego wykonania farsy. Twórcy zamknięci w bezpiecznym świecie teatru, oddzielonego od niebezpieczeństw świata zewnętrznego buforem widowni, ćwiczą swoje role w rzemiośle przewidywalnym. Aktor niczego się przecież nie musi obawiać oprócz tremy bo przecież to on kontroluje i manipuluje, ma do dyspozycji scenę, na której rządzi, trzyma publikę w garści. Świat teatru jako schronienie przed niepokojami świata jest dość przytulny i ma ten specyficzny zapach drewna i zaplecza technicznego. Teatr bowiem tylko udaje, naśladuje rzeczywistość przed którą widza trzyma w bezpiecznym dystansie. Niektórzy miłośnicy teatru dramatycznego mogą się nawet poczuć dość przytulnie (eskapizm).
W drugiej części spektaklu poznajemy aktorów, w których zaingerował złowrogi świat zewnętrzny ze swoimi codziennymi problemami. Symbolika skrzeczącej rzeczywistości. Ludzie próbują postępować logicznie, zgodnie z wyuczonymi schematami, wprowadzając pewną korektę aby w ogóle zapanować nad zdarzeniami. Druga część spektaklu Freyna znakomicie oddaje sytuację geopolityczną na świecie. Musimy sobie poradzić w zmieniających się konwencjach i dekoracjach.
W trzeciej części aktorzy tylko z grubsza trzymają się reżyserii i tekstu. Próbując uratować się przed chaosem improwizując. Na tym etapie dowiadujemy się, że głównym winowajcą okazał się reżyser, który źle przygotował aktorów do spektaklu. I znowu mamy do czynienia z piękną symboliką obecnych czasów, w których zawiodły elity, liderzy, popełniono błędy które po latach wydały zatruty owoc.
Oczywiście jest też i happy end jak to w komedii. Reżyser "nie urodził" udanego spektaklu, ale urodziło mu się dziecko (efekt romansu z organizatorką pracy artystycznej).
Sztukę Frayna oglądałem kilkakrotnie już ponad ćwierć wieku temu także w Teatrze Nowym w Łodzi. Było to w 1987 roku, a sztukę reżyserował Jerzy Hutek. Grali wtedy m.in: Ludwik Benoit, Piotr Krukowski, Barbara Wałkówna:
Przedstawienie Jerzego Hutka w 1987 r.
Program z 1987 r.pdf
Inne polecane przedstawienia w Teatrze Nowym:
- Vasek Kania, Brygada szlifierza Karhana, Remigiusz Brzyk
- Lars von Trier, Dogville, Marcin Liber
- Małgorzata Sikorska Miszczuk, Kobro, Iwona Siekierzyńska
- Roman Sikora, Spowiedź masochisty, Greg Schwalbe
- Władysław Reymont, Ziemia obiecana, Remigiusz Brzyk
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz