Inspiracja:
Gothenburg Cathedral Youth Choir, Petter Ekberg, Szwecja
Kaj Munk, Słowo, Mariusz Grzegorzek, Teatr Jaracza, Dania
Przerwana modlitwa. Publiczność tylko przeszkadza. Szumy zakłócają strojenie. Nie mów, nie mów już, wiem że wiesz, zamilknij proszę. Gest odpychania. Ten człowiek, ci ludzi utrudniają nawiązanie kontaktu z Bogiem. Czemu oni to robią ? Dobrze, niech już tak czynią jak muszą, nie można mieć do nich o to pretensji. Ale błądzą. Wyrządzają szkodę sobie i innym kręcąc się i gadając. Wiem jak się przed nimi uchronić. Trzeba przybrać maskę szaleństwa. Wariatowi pozwolą oddalić się od stada. Tyłki, cycki, jądra – głowy, ręce, nogi. Przemawiać do ludzi czy małpich ogonów ? Publiczność klaszcze. Konfenansier zachęca do nachalności. Sztuczna mowa i błędy w zapowiedzi konfenansiera. Bis. Dźwięki z czarnej skrzyneczki mózgu. Dźwięk jak ogień uchronić przed zalaniem. Wynieść go zabezpieczony w czarnej szkatułce głowy z tej sali, do miejsca następnego.
Duch Święty przechyla głowę w bok osobie szukającej natchnienia. Nienatchniony kapłan będzie czuł się niepewnie. Przyjdzie a będzie chciał wyjść. Zacznie rozmowę, a będzie chciał ją szybko skończyć. Bądźcie, ale nie gadajcie. Myślcie, ale z Bogiem. Nie przeszkadzajcie, proszę, w modlitwie. Nie przerywajcie nigdy modlitwy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz