Georgiana Cavendish

Czego nie ma w filmie Saula Dibba "Księżna". Nie ma Jerzego III chorującego na porfirię od nadmiaru arszeniku w peruce, a może i w maści wybielającej cerę. Władcy, który przeprowadził Wielką Brytanię przez wojnę siedmioletnią , rewolucję amerykańską, przemysłową i okres napoleoński. Dziejowy strong man, którego można by porównać tylko do świadków pierwszej połowy XX wieku. Władcy, który zdobył i utracił Amerykę,
odzyskał Indie z rąk Kompanii Wschodnioindyjskiej i był trzymany w kaftanie bezpieczeństwa mimo, że był  psychicznie zdrowy. Saul Dibb wybiórczo potraktował bohaterów. Nie dowiadujemy się o wielkiej pasji 5 księcia Devonshire  Williama Cavendisha, który inwestował w uzdrowisko Buxton z pieniędzy zarobionych z kopalni miedzi czy też o powodach dystansowania się tegoż członka Izby Lordów od bieżącej polityki. Jego poprzednik  4 książe Devonshire był premierem w czasie zwycięskiej wojny siedmioletniej, zatrudniając w tym czasie na stanowisku sekretarza stanu wiga Williama Pita Starszego. Wigowie są mile widziani w domu księcia i księżnej Cavendish ( Georgiana Spencer ). Charles James Fox pochowany w Katedrze Westminsterskiej będzie wygłaszał mowy o zniesieniu niewolnictwa i korzystał z pomocy dalekiej kuzynki Georgiany Spencer w trakcie trudnej dla niego i wigów kampanii wyborczej. Charles Grey, kochanek księżnej Georgiany będzie zdobywał ostrogi polityczne u jej boku korzystając z jej wpływów i kochając ją namiętnie. Za życia księżnej nie będzie premierem. Zostanie nim dopiero w latach 1830-34. Saul Dibb pomija barwną przeszłość Foxa jako słynnego modnisia w stylu francuskim ( koronki, czerwone buciki ). Nie poznamy także wybitnych postaci świata pióra,  z którymi księżną jako kobieta nowoczesna musiała się zetknąć, że wymienię tylko prekursorkę feminizmu Mary Wollstonecfraft ( matka Mary Shelley, autorki Frankensteina). Tylko delikatną kreską reżyser zarysuje nam skłonność księżnej do hazardu. Mimo bogactwa rodu Spencerów, Cavendishów tonęła w długach. Film kończy się tuż przed rewolucją francuską, ale duch Marii Antoniny Habsburg krążył po Europie w postaci nowinek w modzie i trendów w kulturze dworskiej i wiemy, że Georgiana nie kryła zainteresowania poczynaniami królowej Francji. Saul Dibb za to pokazał nam młode arystokratki z pokaźnym stadkiem dzieci, wielki trójkąt epoki: 5 książe Devonshire - Georgiana - Elizabet Foster. W filmie mamy scenę ze sztuki teatralnej irlandzkiego poety, pisarza, wiga, Richarda Brinsleya Sheridana, który zainspirowany "naturalnym związkiem trzech" napisze komedię, którą polubi Europa. Wojciech Bogusławski zaadoptował ją jako "Szkołę obmowy" ( !777). Film o cierpieniu w trójkącie, ale i radości życia, niezwykłej zdolności arystokracji do kompromisów, łączenia tego co konserwatywne z tym co postępowe, małe z tym co wzniosłe. Głupoty i odpowiedzialności. Saul Dibb nie pokazuje nam całego życia księżnej, krótkiego i zakończonego chorobą, ale wycinek słonecznej acz burzliwej historii Wielkiej Brytanii, której przedstawione postacie wydają się sympatyczne. W końcu arystokracja angielska uniknęła losu swoich francuskich odpowiedników.